Snurken op zich is nog geen ziekte, maar vormt toch vaak wel een sterke belasting in de vorm van storend geluid voor de partner die naast de betreffende persoon slaapt. Een risico voor de gezondheid wordt het inderdaad wanneer er onregelmatigheden bij het ademen of zich herhalende ademhalingsinsufficiëntie ontstaan die langer dan 10 seconden duren. Hierbij daalt het zuurstofgehalte van het bloed (hypoxemie), hetgeen kan leiden tot chronische gezondheidsproblemen.

Oorzaak van de storende geluiden tijdens het slapen, die ook verstrekkende gevolgen voor de gezondheid kunnen hebben, zijn volgens deskundige Dr. Sepp Fegerl niet zelden ook eenvoudige spijsverteringsproblemen. Fegerl is medisch hoofd in het Gesundheitszentrum Vollererhof in Puch bij Salzburg en weet uit ervaring: „Zodra de darm niet juist werkt, leidt dat tot een slechte spijsvertering met fermentatieprocessen die een spanningsvermindering van het spierweefsel van de keel tot gevolg hebben. Dit verklaart bijvoorbeeld het versterkt snurken na de consumptie van alcohol.“

VOOR DE PARTNER

Volgens Britse onderzoekers van de Lung Foundation nemen mensen die snurken, hun bedpartners gemiddeld 1,5 uur per nacht aan slaap af. Het gaat dan om in totaal 23 dagen per jaar. Snurken kan zo echt funest worden voor een echte relatie, want zeker één op de drie vrouwen vertrekt wanneer haar bedpartner al kort na het in slaap vallen weer eens flink ligt te snurken. Snurken vormt bovendien ook de aanleiding voor sexuele problemen: de zin in sex kan verminderen en erectieproblemen kunnen toenemen. Volgens een onderzoek waarover bericht is in het „Journal of Sexual Health“, heeft 69% van de mannen die aan slaapapneu leidt, ook te kampen met erectieproblemen als gevolg van regelmatig optredende nachtelijke deprivatie van zuurstof.

VOOR DEGENE DIE SNURKT

Als gevolg van verstoorde fases van dromen en diepe slaap wordt de slaapcyclus anderzijds dermate verstoord dat storingen in de slaap met verstrekkende gezondheidseffecten voor degene die snurkt zelf het gevolg zijn. Te denken valt hierbij aan onder andere: zich constant uitgeput voelen, prikkelbaarheid, concentratieproblemen, hoofdpijn en aanvallen van duizeligheid.

Maar wat te doen wanneer men elke nacht keer op keer wordt geconfronteerd met een geluid van 90 tot 95 decibel? Dat komt in elk geval overeen met het geluidsniveau van een pneumatische boor of kettingzaag. Aparte slaapkamers kunnen een echte relatiecrisis weliswaar voorkomen, maar de oorzaken van het snurkgedrag zouden los daarvan moeten worden achterhaald. Snurken kan immers een symptoom zijn van een ernstige ziekte die moet worden behandeld.

Is dit laatste door medisch onderzoek uitgesloten als oorzaak, dan kunnen een paar tips nuttig zijn om de omvang van het snurken aanzienlijk te verkleinen:

Het gebruik van een acupressuurring kan een zeer eenvoudige en bijzonder efficiënte methode zijn. Deze ring wordt aan de pink omgedaan en drukt door beide activatoren op twee acupressuurpunten die het gebied van de neus en keel bereiken. Het gaat om een eenvoudig principe dat zich sinds meer dan 2.500 jaar in de Chinese geneeskunde heeft bewezen.

Met behulp van de neusspreider resp. neusdilatator worden vernauwde luchtwegen ronduit vrijgelegd. Door kleine, zachte plastic mandjes worden beide neusvleugels verder gespreid en krijgt men bij het ademen gegarandeerd meer lucht binnen. Door de verbeterde ademhaling kan het snurken worden tegengegaan.

Een combinatie tussen een acupressuurring en een neusspreider kan eventueel beter helpen.

Wanneer blijkt dat het snurken toch alleen komt doordat de neusvleugels lichtjes vernauwd zijn, dan kunnen ook eenvoudige neuspleisters goed helpen. Deze worden direct vóór het slapengaan op de neus aangebracht. Hiermee gaan de neusvleugels wat wijder staan en zou er gegarandeerd voldoende zuurstof worden in- en uitgeademd.

Helpen deze maatregelen niet verder, dan kunnen mechanische anti-snurkapparaten worden gebruikt. Anti-snurkklemmen proberen het euvel bij de bron aan te pakken. De bovenste luchtwegen bestaan uit een pijp met veel spieren. Tijdens het slapen verslappen ze gedeeltelijk, de pijp valt op deze punten iets in elkaar en wordt door de ademstroom in vibraties gebracht. Daar er tot nu toe nog geen middel is om het spierweefsel doelgericht sterker te maken, wordt er zeer hard onderzoek gedaan naar ondersteunende apparaten.

Aangezien snurkgeluiden optreden door het trillen van de verslapte weke delen van de keel tijdens het slapen, is logisch om de zachte delen in de bovenste luchtwegen en/of in het gebied van de tong kunstmatig te ‚spalken‘ om het geluid te beperken. Individueel aangepaste gehemelteklemmen zouden efficiënt zijn en deze obstructie, d.w.z. de vernauwing die de gezondheid in gevaar kan brengen, haast ongemerkt voorkomen.

Andere anti-snurkmiddelen: neusspray, kinband, neusclip, positiegordel, slaapvest, elektrisch armband enz.

Aan het begin van elke snurkcarrière is het op je rug slapen echt doorslaggevend. Door de zwaartekracht zakken de tong en het zacht gehemelte terug in de keel en ontstaan de trillingen. Alles wat ervoor zorgt dat de snurkende persoon niet op zijn/haar rug gaat liggen, zou dus moeten helpen, hoe ongemakkelijk het dan ook kan zijn. Van kussens en rugzakken tot T-shirts met een vulling erin verwerkt: er bestaan allerlei dingen die snurkende mensen op hun rug kunnen doen of kunnen aantrekken. De nieuwste trend: slaapliggingtrainers, bijvoorbeeld als app op je eigen mobiele telefoon, die dan al je bewegingen tijdens het slapen bewaakt. In de technologie van de huidige modellen is dit al geïntegreerd: wanneer je je op je rug draait, alarmeert de smartphone direct met een trillend geluid. Irritant, maar effectief, zoals de eerste onderzoeken in Nederland uitwijzen. Er is echter een probleem: alleen beginnende snurkers „zagen“ enkel op hun rug, later is de luchtweg vaak al zo aangetast dat men ook in andere slaapposities begint te snurken. Deze systemen die een rugligging moeten voorkomen, zijn dus alleen geschikt voor lichte en beginnende snurkers.

Een volgend alternatief is het dragen van een ademhalingsmasker. Voor wie dit echter niet verdraagt, bestaat er vaak alleen nog een operatieve ingreep als oplossing. Deze wordt over het algemeen veeleer niet bij pure snurkers uitgevoerd. Afgezien van operaties waarbij de huig wordt verkleind of er stents worden geplaatst die het zachte gehemelte weer zouden moeten stabiliseren, vormt een tongzenuwstimulator ook een oplossing: een druksensor tussen de ribben registreert of er wordt ingeademd. Hij is met een stimulator verbonden onder de clavicula (sleutelbeen) waarvandaan een sonde tot hoog onder kin leidt. Waar het spierweefsel van de tong begint, bevindt zich de kleine elektrode die de tong stimuleert. Steeds kort vóór de volgende inademing komt de impuls: zo zakt de tong niet terug richting de hals. De tong blokkeert de luchtweg niet, maar gaat automatisch naar voren. De luchtweg blijft vrij en ademhalingspauzes worden zo teruggebracht met ca. 80%. Echter, met net viereneenhalf jaar praktijkonderzoek aan de Uniklinikum Mannheim is deze methode nog te nieuw om preciezere uitspraken te doen over eventuele gevolgen op de lange termijn van deze constante stimulatie van de zenuw.

Tot slot goed nieuws: snurkers kunnen zelf ook iets doen, ook wanneer het veeleer moeilijk zou kunnen zijn. Afvallen en gezond eten is het eerste advies dat men kan opvolgen, want overgewicht vormt snurkfactor nummer één. Ook slanke snurkers hebben baat bij gezond eten, want het gaat om het vet dat zich binnen in het lichaam vormt, om precies te zijn in de  keel en het gebied van de hals – dit moet verminderen. Voor het overige heeft het ’s avonds nuttigen van alcohol een versterkend effect op snurken. Dus ook hier geldt: minder of geen alcohol is meer! Ook wie regelmatig de bodem van zijn tong en het spierweefsel van zijn keel traint, is ook minder kwetsbaar op het gebied van snurken. Hoe u dat doet? Door didgeridoo te spelen of te zingen! Bij een Brits vergelijkend onderzoek ontdekte men dat zich onder koorzangers duidelijk minder snurkers bevonden dan bij een niet-zingende vergelijkbare groep.

Er is dus nog hoop voor snurkende mensen in Duitsland! Gewoon uitproberen!